บทที่ 42 ตอนที่ 42

“พุด... ไม่อยากให้คนอื่นต้องมาเดือดร้อนเพราะตัวเองค่ะ”

อ้อมแขนกำยำถูกคลายออก และเขาก็ถอยออกห่าง สายตาคมกริบมืดลึกไร้ความรู้สึก ยามนี้ความอบอุ่นถูกแทนที่ด้วยไฟร้อนๆ เสียแล้ว

“ฉันนึกเอาไว้อยู่แล้ว”

“นั่นคุณไทจะไปไหนคะ”

เมื่อเห็นร่างสูงหมุนตัวเดินจากไป จึงรีบวิ่งตามไปคว้าแขนและร้องถาม

เขาหยุดเดินส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ